De dag na de verkiezingen fietste ik door Assen. Ook in Assen was de PVV als grootste partij uit de stembus gekomen. Ik zat op mijn fiets en keek om me heen. Ik vroeg me af wie die PVV-stemmers zijn en waar ze wonen. Zou het hier zijn, achter deze deur, of toch een eindje verderop? Ik zou het graag willen weten.
Ik ben benieuwd naar de motieven van mensen. Ik heb er mijn werk van gemaakt om met mensen in gesprek te zijn. Heel vaak gaan mijn gesprekken over het leven, over wat mooi is en wat moeilijk is, wat zin geeft en wat vragen oproept. In die gesprekken komt naar boven wat mensen drijft.
Het hoort bij mijn werk, vind ik, om zo open mogelijk in gesprek te gaan. Het helpt niet als ik klaar sta met mijn eigen meningen en zeker niet als daar een duidelijk oordeel in zit. Ik probeer te luisteren, om naar boven te halen wat de ander beweegt.
Dit betekent niet dat ik alles wel prima vind. Ik werk vanuit een christelijke en vrijzinnige traditie, vanuit waarden die daarin doorklinken. Ik vind het belangrijk om ieder mens te zien als uniek persoon en om de ander met respect te behandelen. Dat is wat ik mis in de woorden en daden van de PVV. In de afgelopen jaren heb ik heel andere taal gehoord: ruwe omgang, scheldwoorden, belediging, groepen mensen over één kam scheren.
Ik ben benieuwd naar de motieven van mensen. Graag wil ik begrijpen wat mensen heeft bewogen om hun stem op de PVV uit te brengen. Ik wil open staan voor hun verhaal. En mag ik daar dan wel een paar vragen bij stellen?
Jasper van der Horst