Met enige regelmaat krijg ik bericht van iemand die verhuist. De aanleiding is in veel gevallen: de stijgende leeftijd, afnemende gezondheid. Dat is geen fijne aanleiding. Het brengt moeilijke momenten met zich mee, als je afscheid moet nemen van de plek waar je aan was gehecht. Tegelijk is er het goede vooruitzicht om op een plek te gaan wonen met meer comfort en met meer zorg, als dat nodig is. Zo zijn er plussen en minnen, verhuizen kan gepaard gaan met gemengde gevoelens.
En dan moet je dus opruimen. Zeker als de nieuwe plek kleiner is dan de oude, wat vaak het geval is. Een groot deel van de spullen kun je niet meenemen. Dat brengt een proces met zich mee van uitzoeken, selecteren en dingen wegdoen. Naast overtollige rommel gaan er dierbare spullen door je handen.
Ieder zal dit proces op een eigen manier ervaren, de een positiever dan de ander. Wat ik hoor is niet alleen maar negatief. Het is niet alleen maar afscheid nemen en verlies. Het is ook een proces van herinneren en evalueren. Je laat de dingen nog één keer door je handen gaan, om ze te voelen en te wegen. De ene herinnering is plezierig en licht, de andere voelt zwaarder. Je vindt weer iets terug dat ergens verstopt lag. Je bladert nog eens door een boek dat je met veel plezier hebt gelezen. Zo ga je aan de slag met wat je in de loop van de jaren hebt verzameld. En uiteindelijk kun je veel achter je laten. Je hoeft niet alles met je mee te slepen.
Wat neem je mee en wat laat je achter? Dat lijkt me stof voor een goed gesprek. Een verhuisgesprek. Zo’n gesprek zou je zeker pastoraal kunnen noemen. De bijbel kan dicht blijven, het hoeft niet te gaan over ziekte of dood, God of de hemel. Dit gaat over het leven, over wat er toe doet en wat niet.
Mijn welgemeende advies aan ieder die in een verhuizing zit: regel niet alleen een verhuisbedrijf, maar ook een pastor.
Jasper van der Horst
30 september 2023